سهم الارث وراث از متوفی چگونه تعیین می شود؟

بر اساس ماده 250 قانون امور حبسی، رد ترکه باید در مدت یک ماه از تاریخ اطلاع وراث به فوت مورث به عمل آید و اگر در این مدت نامبرده در رد ترکه، نظری ارائه ندهد در حکم قبول آن خواهد بود.

 مرگ ،شتری که در هر خانه ای می خوابد و با این اتفاق ناگوار دست افراد از دنیا کوتاه می شود.

همه ی مردم در دوران زندگی خود در تلاش هستند تا با جمع آوری ثروت برای خود و خانواده ی خویش زندگی راحت و بدون دغدغه فراهم کنند.

اما متاسفانه برخی از افراد به قدری در جمع آوری مال دنیا غوطه ور می شوند که نه تنها لذتی از این دنیای فانی نمی برند بلکه تمامی مال و اموالی که به قیمت گزافی یعنی جوانی خود کسب کرده اند برای ورثه خود به جا گذاشته و به دیار باقی می روند.

*ورثه کیست؟

به افرادی که از شخص متوفی ارث می‌برند و معمولا شامل فرزندان، همسر و پدر و مادر شخص است ورثه گفته می شود.

هرچند گاهی نیز شخص فوت‌شده، در زمان حیاتش، برخی اموال خود را در وصیت‌نامه‌ خود به دیگران می‌بخشد البته در این میان اشخاص ذینفع دیگری نیز وجود دارند که غیر از وراث از اموال متوفی سهمی دریافت می کنند.

1- طلبکار متوفی، به منظور تشخیص رسمی وراث برای گرفتن سهم ایشان از بدهی متوفی که به نسبت سهم الارث بر عهده آنان قرار می‌گیرد.

2- وصی در مواردی که تعیین وراث برای تنفیذ و اجرای وصایای متوفی لازم است.

3- موصی‌له به خاطر حقی که نسبت به موصی به پیدا می‌کند، در مواردی که تنفیذ وصیت مزبور از سوی وراث لازم است.

4- شخصی که از اثبات وراثت شخص دیگری منتفع می‌گردد می‌تواند درخواست انحصار وراثت بدهد مثل کسی که مالی از ترکه را از وراث خریده است.

*ورثه چگونه می‌توانند صاحب اموال متوفی شوند؟

بر اساس ماده 250 قانون امور حبسی، رد ترکه باید در مدت یک ماه از تاریخ اطلاع وراث به فوت مورث به عمل آید و اگر در این مدت نامبرده در رد ترکه، نظری ارائه ندهد در حکم قبول آن خواهد بود.

در صورتی که ورثه ترکه را قبول کنند هر یک مسئول پرداخت تمام دیون متوفی به نسبت سهم خود خواهند بود مگر این که ثابت کنند دیون متوفی زاید بر ترکه است و در صورت قبول نکردن ترکه، از پرداخت بدهی‌های متوفی، معاف خواهند بود.

دارایی‌های متوفی به دو بخش مثبت و منفی تقسیم می‌شود، بخش مثبت آن عبارت است از حقوق و اموال و مطالبات متوفی از اشخاص دیگر و بخش منفی آن بدهی‌هایی است که متوفی به دیگران حتی وارثان خود دارد که در مجموع با عنوان ترکه تعیین می‌شود.

برای حفظ و رساندن ترکه به وارثان و دیگر صاحبان آن، اقداماتی از قبیل مهر و موم ترکه، تحریر ترکه و اداره آن باید انجام شود که در صلاحیت دادگاه عمومی آخرین اقامتگاه متوفی است و در صورت نداشتن اقامتگاه در ایران، در صلاحیت دادگاه آخرین محل سکونت متوفی خواهد بود.

دادگاه صالح به درخواست ورثه یا نماینده آن‌ها یا طلبکار متوفی که دارای سند رسمی طلب یا حکم قطعی نسبت به آن باشد و وصی متوفی، فورا و با ابلاغ وقت مهر و موم ترکه به اشخاص ذی‌نفع، به مهر و موم ترکه اقدام می‌کند.

رفع مهر و موم نیز به درخواست اشخاص ذی‌نفع توسط همین دادگاه انجام می‌گیرد و پس از رفع مهر و موم دادگاه، در صورت درخواست از او اقدام به تحریر ترکه می‌کنند.

تحریر ترکه، تعیین مقدار ترکه و بدهی‌های متوفی است (ماده 206 قانون امور حبسی) این کار به طور معمول بدون مراجعه به دادگاه توسط وارثان و طلبکاران متوفی انجام می‌شود.

اگر اختلافی در این میان باشد یا اینکه در میان وارثان شخص غایب یا مهجوری (سفیه، دیوانه، کودک) باشد، از دادگاهی که آخرین اقامتگاه یا منزل متوفی در آن بوده است درخواست تحریر ترکه می‌شود، البته این درخواست از ورثه یا نماینده قانونی آن‌ها مانند وکیل و وصی برای اداره اموال متوفی پذیرفته می شود.

پس از آن که ورثه ترکه را قبول کردند هر یک از آن‌ها عهده‌دار پرداخت بدهی‌های متوفی به نسبت سهم خود خواهند بود. اگر میزان ترکه کفاف بدهی را ندهد باید این عدم کفایت را ثابت کنند.

وارثی که ترکه را قبول کرده است، تا زمانی که تصرفی در ترکه نکرده باشد (مثلا مالی از آن نفروخته باشد) می‌تواند ترکه را رد کند.

ورثه طی یک ماه از تاریخ اطلاع از فوت مورث، اگر بخواهند ترکه را رد کنند باید نظر خود را کتبی یا شفاهی به دادگاه اطلاع دهند، اطلاع مربوط در دفتر مخصوص ثبت خواهد شد در غیر این صورت پس از یک ماه مذکور فرض می‌شود که ترکه را قبول کرده‌اند. رد ترکه از سوی ورثه به معنای رد سهم‌الارث خود نیست.

همچنین در مورد نفقه باید گفت که مطابق ماده 1206 قانون مدنی، در هر حال زوجه می‌تواند برای نفقه زمان گذشته خود اقامه دعوی کند و طلب وی از بابت نفقه مزبور طلب ممتاز بوده و در صورت افلاس یا ورشکستگی شوهر زن مقدم بر غرما (طلبکاران) خواهد بود. طبقه پنجم نیز، طلب سایر بستانکاران را شامل می‌شود.