اشک تمساح عفو بین الملل برای قاتلان و جانیان!

«این یک کمپین حقوق بشری است، برای نجات یک جوان که چندی پیش جوان دیگری را به ضرب چاقو مجروح کرده و پس از مدتی باعث مرگ او شده است... بیایید به ما بپیوندید تا از اعدام او جلوگیری کنیم.»!

این بازی تازه سیستم ارتباطات غرب است که این روزها با یک حکم قصاص آغاز شده؛ بازی‌ای که مردم، دست بازیگران آن را پیش از اینها خوانده‌ و ثابت کرده‌اند که با این تکنیک‌های فریب، بازنده نمی‌شوند.

به گزارش «میزان»، فضای مجازی، سایت‌های معاند و رسانه‌های بیگانه، این روزها پر است از چنین کمپین‌ها، پیام‌ها و مبارزات مثلا حقوق بشری؛ مبارزاتی که در صدد دفاع از حقوق "بشر"هایی است که دست به قتل و جنایت علیه هموطن خود زده‌اند؛ آنهم به این دلیل که از ناموس یک هموطن دیگر حمایت کرده و مانع آزار او شده است.

چنین حمایت‌هایی از قاتلان و جانیان در برابر انسان‌های فداکاری که برای پاک کردن اجتماع، دست به خطر زده‌اند، در حالی صورت می‌گیرد که "غرب وحشی" و "اخلاف کلانترهای کابوی آمریکایی"، هر روز دست به قتل جوانان رنگین‌پوست می‌زنند و هیچ کس نیست که برای آنها کمپین تشکیل دهد و "فریاد واحقوق بشرا" سر دهد.

سازمان عفو بین‌الملل، یک بار دیگر وارد گود ماجراهای قضایی کشورمان شده و با صدور بیانیه‌ای، نگرانیش از احتمال اعدام ضارب "شهید علی خلیلی" که در راه دفاع از ناموس یک زن ایرانی به شهادت رسیده را اعلام کرده و بهانه لازم را دست انبوه سایت‌های معاند و رسانه‌های بیگانه داده است که برای جانیان، قاتلان و متخلفان اشک تمساح بریزند و کمپین و گروه تشکیل دهند و از مظلومیت آنها دفاع کنند.

چشمان مجسمه آزادی در نیویورک، سال‌ها است به روی جنایات داخل و خارج آمریکا بسته شده و جنازه‌های خونین کودکان غزه و صنعا و ... را که امپریالیسم دستی در همه آنها دارد، نمی‌بیند.

 حتی ضدانقلاب‌های اینجا هم از اشرار حمایت نمی‌کنند

رضا محمدی‌تبار، دانشجوی رشته نرم‌افزار، وقتی ماجرای بیانیه سازمان عفو بین‌الملل را می‌شنود، می‌گوید: از دستگاه‌های اطلاعاتی آمریکا که مالیات‌های مردم این کشور صرف آنها می‌شود و با این همه ادعا، تا این اندازه ناکارآمد هستند، تعجب می‌کنم.

برای فهمیدن اینکه مردم ایران، چه احساسی نسبت به اینگونه بیانیه‌ها دارند، واقعا نیاز به یک سازمان هم نیست. یک نفر را به اینجا بفرستند تا در مدتی کوتاه متوجه موضوع شود.

وی ادامه می‌دهد: مردم هرگز از اعدام کسی که مزاحم ناموس دیگری شده و وقتی در برابر تذکر یک انسان متعهد قرار گرفت، با خونسردی کامل، چاقویش را از جیب درآورد و شاهرگ او را قطع کرد و به این هم بسنده نکرد و ایستاد تا کسی جوان ناموس‌پرست را به بیمارستان نرساند، ناراحت نمی‌شوند.

تعجبم از این است که دستگاه‌های پیچیده اطلاعاتی آمریکا، موضوع به این سادگی را نمی‌فهمند و سازمان‌هایی را که خودشان تحت عناوین عفو بین‌الملل و حقوق بشر و مانند آن، ایجاد کرده‌اند، اینگونه مواقع به صحنه می‌آورند تا خوراک سایت‌ها و رسانه‌هایشان را تامین کنند.

 این دانشجوی رشته نرم‌افزار اضافه می‌کند: جای شگفتی است. آنها نمی‌دانند که حتی ضدانقلاب‌های اینجا هم از شروری که چاقوکشی و زدن شاهرگ برایش مثل آب خوردن است، حمایت نمی‌کنند؛ چون خودشان اینجا هستند و می‌دانند که نجات این قبیل افراد از مجازات، باعث تشویق دیگرانی می‌شود که دست به چاقو، آماده تجاوز به نوامیس آنها ایستاده‌اند.

 عفو بین‌الملل برای خودش بیانیه داده

محمد بنایی، کاسبی است که در محله چهارراه سیدالشهدا واقع در بلوار پروین تهران‌پارس در مورد بیانیه عفو بین‌الملل در حمایت از قاتل "شهید خلیلی" می‌گوید: این اتفاق در نزدیکی مغازه ما افتاد. البته نیمه شب بود و ما چیزی از ماجرا ندیده‌ایم؛ اما چون کاسب محلیم، وضع را می‌دانیم.

برخی افراد شرور هستند که اگر موقعیت پیدا کنند، دست به هر کاری می‌زنند. قمه و چاقویشان هم همیشه آماده است تا هرکس جلویشان ایستاد، خرجش کنند. من خود بارها دیده‌ام که یک شرور، مزاحم یک خانم شده که سر و وضعش نیز عادی بوده و مثل خواهر و مادر ما است. حتی یک بار هم نزدیک بود در یکی از محلات پایین شهر، یکی از آنها مرا با قمه بزند که البته توانستم از خود دفاع کنم.

وی در ادامه صحبت‌هایش اظهار می‌کند: شهید خلیلی که تنها عکس او را دیدم، اصلا اهل دعوا و درگیری نبود و تنها می‌خواست از ناموس مردم دفاع کند که آن اتفاق دردناک برایش افتاد. من بعدها فهمیدم که طلبه نیز بوده است.

 امنیت ما در همین قصاص‌ها است

یکی از مشتریان مغازه که لهجه مشهدی دارد، در ادامه صحبت‌های صاحب مغازه می‌گوید: شنیدم که چند روز قبل، در شهر مشهد، سه سارق اعدام شدند که در هنگام سرقت نیز چند نفر را به قتل رسانده بودند. حکم اعدام آنها نیز در همان محلی انجام شد که قتل صورت گرفته بود.

وی در ادامه صحبت‌هایش می‌افزاید: همان شب در یکی از شبکه‌های ماهواره‌ای شنیدم که در ایران 3 نفر در ملا عام اعدام شده‌اند. گوینده، این خبر را به‌گونه‌ای اعلام می‌کرد که گویی سر این افراد بی‌گناه بالای دار رفته است.

همچنین شنیدم که "صدای آمریکا" اینگونه اظهار نظر کرده است که «ادعا شده است که این افراد سرقت کرده‌اند.» یعنی به زبان بی‌زبانی می‌گفت که این افراد سارق و قاتل نبودند و بی‌دلیل اعدام شده‌اند.

این فرد اضافه می‌کند: همه این اخبار و صحبت‌ها در حالی است که برادرم که در مشهد زندگی می‌کند، تعریف می‌کرد مردم با دیدن اعدام این افراد واقعا خوشحال شدند و اینکه این مجرمان، خود اعتراف کردند که ما کُشتیم و دزدیدیم و ...؛ با این اوصاف، آمریکا می‌گوید «ادعا شده...»  

وی تاکید می‌کند که امنیت مقوله خیلی خوب و مفیدی است و ما در حال حاضر در کشور، با انجام همین کارها است که امنیت داریم. برادرم می‌گفت مردم در صحنه اجرای حکم این مجرمان، از پلیس و قوه قضاییه، به دلیل دستگیری این افراد و صدور و اجرای حکم اعدام برای آن قاتلان، تشکر می‌کردند.

 قصاص زندگی است

حجت‌الاسلام براری، کارشناس مسایل فقهی و مدرس دانشگاه می‌گوید: وقتی قرآن می‌فرماید: "لکم فی‌القصاص حیات" همین جاها معنا می‌دهد. قصاص در ظاهر کشتن است؛ اما در اینجا زندگی است؛ زنده کردن است؛ چون اینطور قصاص‌ها باعث می‌شود دیگرانی که راحت چاقو می‌کشند و راحت خون می‌بینند و خون می‌ریزند، با دیدن صحنه این قصاص‌ها که اتفاقا باید علنی هم باشد، چاقوها و قمه‌ها را غلاف کنند و از عدالت اسلام و قاطعیت احکام امنیتی اسلام بترسند. اگر آنها بترسند، دیگر کسی کشته نخواهد شد و این همان مفهوم "حیات در قصاص" می‌شود.

به گفته این مدرس دانشگاه، در مورد شهید خلیلی، موضوع وجه دیگری هم دارد و آن این است که ایشان طلبه بوده است. آنهایی که این شهید بزرگوار را از نزدیک می‌شناختند، می‌گویند این چهره، آنقدر آرام بوده که از گل نازکتر به کسی نمی‌گفت؛ اما همین چهره آرام، وقتی پای ناموس پیش می‌آید، بی ترس از عاقبت کار به 6 شرور که خانمی را احاطه کرده‌اند، تذکر جدی می‌دهد و تا پای شاهرگش هم می‌ایستد. براری عنوان می‌کند: حال عفو بین‌الملل و همه اذناب آمریکا بیایند بگویند که این قاتل شرور چاقوکش تقاص نشود، مردم زیر بار نمی‌روند.  وی پیشنهاد می‌دهد: از مردم بپرسید که آیا شما حاضرید این اشرار بخشیده شوند؟ حاضرید کسی که چاقو را در شاهرگ طلبه مظلوم فرو کرده است، بخشیده شود؟

اگر مردم پاسخ مثبت دادند، ما به حرف عفو بین‌الملل عمل می‌کنیم؛ اما شما خودتان هم می‌دانید که جواب مردم چیست. این را آنها نمی‌فهند و تا آخر هم در جهل مرکب می‌مانند.