میلیون ها شهروند در درون و برون مرزهای ایران زمین از نخستین ساعات اداری روز دوشنبه 21 ام تا پاسی از پنجشنبه شب 24 مرداد یعنی زمان شمارش و اعلام رسمی رای اعتماد به مردان کابینه دکتر حسن روحانی از جایگاه هیات رییسه مجلس، با وسواس و دقت، شنونده صدای رادیو فرهنگ و بیننده شبکه جهانی خبر بودند صحن علنی خانه ملت چهار روز کاری نفسگیر را تجربه کرد؛ چهار روزی که همگان، چه مخالف و چه موافق، از جنس «پایداری»، «پیروان»، «اصلاح طلب» و مستقل با ولع هرچه بیشتر صبح اول وقت صف بسته تا با نام نویسی در این نمایش بزرگ ایفای نقش کنند و خودی به موکلانشان در سراسر کشور نشان دهند جماعتی از این بزرگواران به برکت قرعه فال، شانس انجام این مهم را پیدا کرده و در جبهه موافق و مخالف به«هنرنمایی» پرداختند و بسیاری از همکارانشان به ناچار اظهارنظر همقطاران را از طریق پرده های بزرگ و رنگی داخل صحن سبز به نظاره نشستند! به همان میزان که در کلام و رفتار رییس جمهوری و یارانش اعتدال و نرمش و ادبیات فاخر دیده می شد، در میان اقلیتی انگشت شمار از مخالفان بهارستانی، تندی، پرخاش و خروج از جاده انصاف و اعتدال را شاهد بودیم تو گویی صحن مجلس شورای اسلامی به جلسه محاکمه دادگاهی می مانست که جمعی در جایگاه متهم قرار گرفته و مورد «تفتیش عقاید» و تفهیم اتهام واقع می شوند! گوییا پیام همدلی در دل جماعتی که عزم خود را برای ردصلاحیت وزرای دولت یازدهم جزم کرده بودند، کارگر نیفتاد تا جایی که آخرین دفاعیه نغز و پرمغز و مردم پسند رییس جمهوری خوش کلام با همه اثر گذاری اش در دل شنوندگان و بینندگان، یخ روابط را آب نکرد و نشان به این نشانی که در پایان این ماراتن سخت و نفسگیر، سه یار از جمع یاران 18گانه رییس جمهوری از قطار کابینه پیاده شده و سوت آغاز سفر قطار دولت تدبیر و امید با دغدغه بسیار با هدایت دکتر روحانی و مسیر پرپیچ وخم پیش روی چهارساله در غبار و امید به آینده ای روشن به صدا درآمد پخش مستقیم و پوشش کامل خبری تمامی جلسات این رویداد بزرگ سیاسی از صداوسیما با همه متن ها و حاشیه های بعضا نازیبا و زیبایش فرصتی بود مغتنم، در راستای شفاف سازی، ایجاد اعتماد عمومی و آگاهی بخشی و در نتیجه شناخت، قضاوت و انتخاب بهتر مردم در حوزه های گوناگون سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی که در صورت استمرار اصولی، رشد و تقویت بنیان دموکراسی را در درازمدت نوید خواهد داد نه با خوش بینی یا بدبینی، که با واقع بینی باید اذعان کرد این سکه روی دیگری نیز داشت؛ روی نه چندان زیبایی که با بینش، منش و روش مورد انتظار از یک نماینده مجلس فاصله بسیار داشت امری که بیش از آنچه در قالب انجام وظیفه نمایندگی و در ترازوی شرع، قانون، عرف و اخلاق حسنه سنجیده شود، تداعی کننده خروج از جاده بی طرفی و انصاف و نمایشگر صحنه هایی بود که به هیچ وجه در چارچوب شان و جایگاه مجلس و مجلسیان به ویژه در آنچه به پسوند «اسلامی» مربوط می شود نگنجیده و نمی گنجد
ادامه مطلب ...