شهادت شاهد در محضر دادگاه باید از روی قطع و یقین باشد چرا که اظهار نظر همراه با شک و تردید، بلا اعتبار است
شهادت شاهد در محضر دادگاه باید از روی قطع و یقین باشد چرا که اظهار نظر همراه با شک و تردید، بلا اعتبار است.
شهادت عبارت است از این که شخصی به نفع یکی از اصحاب دعوی و بر ضرر دیگری اعلام اطلاع و خبر از وقوع امری کند، شهادت یکی از دلایل دعاوی اعم از جزایی، حقوقی با سابقه‌ای بسیار طولانی است.
مطابق ماده 1313 قانون مدنی بلوغ، عقل، عدالت، ایمان و طهارت از شرایط شاهد است و اظهارات مجنون و افرادی که به سن بلوغ 15 سال تمام نرسیده‌اند قابل اعتماد نیست.
شرایط شهادت
*شهادت با قطع و یقین: شهادت شاهد باید از روی قطع و یقین باشد اظهار باتردید و شک بلا اعتبار است مثلا شاهد باید بگوید من با چشم خود دیدم که فلانی از فلانی پول دریافت کرد بنابراین شهادت شخص نابینا بر موارد دیدنی قابل پذیرفتن نیست در حالی که در موارد شنیدنی معتبر است.
* مطابقت با دعوی: شهادت باید مطابق با دعوی باشد شهادت وقتی می‌تواند دلیل دعوی قرار گیرد و مثبت آن باشد که با دعوی تطبیق کند والا اگر بر اثبات امری غیر مورد ادعا باشد بلااثر است در مواردی که شهادت جزئی از ادعا را ثابت کند به همان میزان موثر است.
* توافق بر معنی: شهادت شهود باید در معنی توافق داشته باشد لازم نیست الفاظی که شهود به کار می‌برند یکسان باشد ولی لازم است مفادا متحد باشد. بنابراین اگر شهود به اختلاف شهادت دهند قابل اثر نخواهد بود مگر در صورتی که از اظهارات آنها قدر متقنی به دست آید مثلا اگر در زمان واقعه‌ای یکی آن را در شب و دیگری در روز بیان کند شهادت را بی‌اعتبار می‌سازد. اختلاف شهود در خصوصیات امر اگر موجب اختلاف در شهادت نباشد اشکالی ندارد.
دیدگاه خودتان را ارسال کنید