تامین در لغت به معنای حفظ، نگهداری، ایمن کردن و امن کردن آمده و در نظام‌های حقوقی، منظور از «تامین دلیل» حفظ، نگهداری و شرح دلایل و (وضعیت) موجود در عرصه اختلاف و دعوا، برای امکان استفاده ذی‌نفع دعوا در تشریفات دادرسی آینده است
تامین در لغت به معنای حفظ، نگهداری، ایمن کردن و امن کردن آمده و در نظام‌های حقوقی، منظور از «تامین دلیل» حفظ، نگهداری و شرح دلایل و (وضعیت) موجود در عرصه اختلاف و دعوا، برای امکان استفاده ذی‌نفع دعوا در تشریفات دادرسی آینده است.
تامین دلیل، عملا مرحله‌ای قبل از طرح و ورود به دعوا است که بعد از تقاضای ذی‌نفع، توسط مرجع صالح به صورت ملاحظه، صورت‌برداری یا تهیه گزارش و ثبت کتبی (صورت‌جلسه) اوضاع و احوال و دلایل موجود صورت می‌گیرد. به عنوان مثال مستاجری که احتمال اختلاف میان خود و موجر را می‌دهد، بعد از پایان مدت اجاره و تخلیه مکان استیجاری، جهت عدم تعلق اجرت‌المثل و خسارت و نیز مطالبه ودیعه خود، می‌تواند تقاضای تامین دلیل از بابت خالی بودن عین مستاجره را مطرح کند یا در صحنه تصادف، اگر شخص مقصر حاضر به جبران خسارت طرف مقابل نشود، وی (خسارت‌دیده) ناچار به طرح دعوا جهت مطالبه خسارت است.
بنابراین تا زمان جلسه دادرسی برای اینکه هیچ یک از دلایل خود را در اثبات ادعای خویش (مواردی همچون اوضاع و احوال و میزان خسارت وارده بر خودرو و آثار آن و شهادت شهود و...) از دست ندهد، می‌تواند تامین موارد مذکور را تقاضا کند. مواد 149 تا 155 قانون آیین دادرسی مدنی، در خصوص تامین دلیل است. مستفاد از ماده 149، اگر شخص ذی‌نفع احتمال بدهد که دسترسی به دلایل و مدارکی که موجود است – اعم از تحقیق محلی، کسب اطلاع از مطلعین، دریافت نظر کارشناس، دفاتر تجاری یا اوضاع و احوالی که به حکم قانون یا در نظر دادگاه دلیل محسوب می‌شود (امارات) یا وجود آن نشانی از موضوع مورد نظر باشد (قراین) – در آینده و زمان دادرسی دشوار و مشقت‌بار خواهد شد یا دسترسی به آنها از بین خواهد رفت، می‌تواند از دادگاه درخواست تامین دلیل کند و تفاوتی وجود ندارد که این دلایل نزد خود وی (مدعی) یا نزد طرف دعوای آینده یا نزد ثالث باشد.
شرایط تامین دلیل
بنابراین مطابق ماده فوق و دیگر مقررات، تامین دلیل تابع شرایطی است:
1- دلایل یا مدارکی موجود باشد. نه آنکه ذی‌نفع در پی تحصیل و جمع‌آوری دلیل باشد.
2- احتمال آن باشد که دسترسی به دلایل موجود در آینده غیر ممکن باشد یا دسترسی به آنها با سختی صورت گیرد یا طبیعت دلیل به گونه‌ای باشد که در زمان مناسب، دسترسی به آن به همان شکل موجود میسر نباشد.
3- درخواست تامین دلیل از مرجع صالح صورت گیرد.
4- در تامین دلیل، از سوی طرف مقابل ممانعتی صورت نگیرد. زیرا شخص مقابل می‌تواند مانع از تامین دلیل شود و نسبت به آن مقاومت نشان دهد.
مرجع صالح برای تامین دلیل
مرجع صالح برای درخواست تامین دلیل – مطابق ماده 149 – دادگاه حقوقی است اما مطابق بند ب ماده 9 قانون شوراهای حل اختلاف مصوب 18 تیر سال 1387، مرجع صالح «شورای حل اختلاف» محلی که دلایل و امارات مورد درخواست در حوزه آن قرار گرفته، تعیین شده و اگر در حوزه مربوطه شورای حل اختلاف نبود، رسیدگی با دادگاه محل است.
با این تغییر در مرجع صلاحیت‌دار و توجه به حدود اختیارات شوراهای حل اختلاف برخی موارد تامین دلیل در اجرای آن دچار تغییر شد. مثلا مطابق مواد قانون آیین دادرسی مدنی، تقدیم دادخواست تامین دلیل هم به صورت جداگانه و هم ضمن دادخواست دعوای اصلی میسر است.
این در حالی است که با توجه به حدود صلاحیت شورای حل اختلاف عملا امکان تقاضای تامین دلیل ضمن دادخواست مربوط به اصل دعوی، منتفی شد؛ مگر در مواردی که خواسته دعوای اصلی در نصاب صلاحیت شورای حل اختلاف باشد.
نحوه تقاضای تامین دلیل
در حال حاضر تقاضای تامین دلیل از سوی ذی‌نفع بر روی فرم مخصوص دادخواست به تعداد خواندگان به اضافه یک نسخه، همراه با فتوکپی برابر اصل اوراق و اسناد تقدیم شورای حل اختلاف محلی که موضوع تامین دلیل در محدوده آن قرار دارد، می‌شود.
این درخواست شامل مشخصات طرفین (البته اگر تعیین طرف مقابل میسر نباشد، نیز درخواست تامین دلیل پذیرفته است)، عنوان دعوایی که برای اثبات آن تقاضای تامین دلیل شده و نیز ذکر موارد و اوضاع و احوالی که باعث درخواست تامین دلیل شده، است و در ادامه شورا با احراز فوریت موضوع تامین دلیل، موضوع را به یکی از کارشناسان رسمی دادگستری در رشته مربوط ارجاع و پس از حضور مدیر دفتر شعبه مربوطه و کارشناس در محل و جلب نظر کارشناس، شورا صورت‌جلسه تامین دلیل را با ذکر نظر کارشناس تنظیم می‌کند.
میزان اعتبار دلایل تأمین‌شده
درخواست تامین دلیل، غیر‌مالی محسوب می‌شود و هزینه آن به تناسب نوع دعوی از 200 هزار ریال تا یک میلیون ریال است و در صورت کارشناسی، دستمزد کارشناس نیز جداگانه به صندوق دادگستری واریز می‌شود. ماده 155 قانون آیین دادرسی مدنی تاکید می‌کند:«تامین دلیل برای حفظ آن است و تشخیص درجه ارزش آن در موارد استفاده با دادگاه خواهد بود.» بنابراین صورت‌جلسه تامین دلیل حکایت از اعتبار و صحت دلایل ثبت‌شده نمی‌کند و صرفا دلایل را تا زمان ارایه به محکمه حفظ می‌کند و در صورت بروز دعوا این دادگاه است که باید به اعتبار آن دلایل رسیدگی کند. لذا مانند هر دلیل دیگری خلاف دلیل تامین شده، از سوی خوانده قابل اثبات است. با توجه به ماده 155 قانون آیین دادرسی مدنی، تأمین دلیل برای حفظ آن است و به هیچ وجه دلالتی بر اعتبار دلایل تأمین‌شده ندارد یعنی دلیلی که تأمین شده، قاطع نیست.
هرگاه قرار تأمین صادر شود، دادگاه می‌تواند اجرای آن را به افراد ذیل واگذار کند: الف) دادرس علی‌البدل. ب) مدیر دفتر دادگاه. ج) شخص قاضی صادر کننده رأی؛ زمانی که تأمین دلیل مبنای حکم باشد. عضو مجری قرار موظف است فقط آنچه را که مورد نظر متقاضی است، صورت‌برداری کند نه بیشتر و نه کمتر. مثلا اگر موضوع اجرای قرار تحقیق از شهود در یک موضوع خاص باشد، حق ندارد در خصوص مسایل دیگر از شهود تحقیق کند یا اگر موضوع اجرای قرار صورت‌برداری از اسناد معینی باشد، حق ندارد علاوه بر آن اسناد از سندهای دیگر که مورد تقاضا نیستند صورت‌برداری کند. گاهی ممکن است تقاضای تامین دلیل همزمان برای چند دلیل باشد، مثلا تصادفی واقع و خسارتی به اتومبیل وارد شده است، در این مورد متقاضی می‌تواند از دادگاه تقاضای تامین دلیل برای «شهادت شهود»، «معاینه محل» و «جلب نظر کارشناس» کند.
منبع : روزنامه حمایت
دیدگاه خودتان را ارسال کنید